![Collaborative storytelling: hoe je jouw publiek een cruciale rol in je verhaal geeft-[tag]|Collaborative storytelling: hoe je jouw publiek een cruciale rol in je verhaal geeft-[tag] 1](https://factortachtig.nl/wp-content/uploads/2020/03/collaborative-storytelling-blog-factor-tachtig.png)
Als content creator ben ik elke dag – uiteraard – met content bezig. Af en toe uit zich dat in een bezoek aan een interessant event. Zo mocht ik een tijd terug aanwezig zijn bij de Conference for the Curious. Deze dag stond in het teken van storytelling. En dat triggerde mij. Want hoe zet je nou een goed verhaal neer? Waaraan moet dat voldoen? En hoe zorg je er vervolgens voor dat dat verhaal gaat leven onder je doelgroep? Simpel: geef je publiek een rol in je verhaal.
Het bepalen van je merkidentiteit start bij je ‘why’. Simon Sinek ontwikkelde hiervoor een eenvoudig model. Datzelfde uitgangspunt geldt in mijn ogen ook voor elk goed verhaal: waarom wil je lezer dit lezen? Waarom wil hij of zij hier kostbare tijd voor vrij maken?
Lance Weiler, storyteller & culture hacker, experimenteert regelmatig met ‘collaborative storytelling’. Het doel: hoe kan je mensen niet alleen een verhaal laten zien, horen of lezen, maar zelf een rol geven in dat verhaal? En dat vind ik voor alle ‘verhalenvertellers’ interessant. Of je nu een blogger of vlogger bent, of een medewerker van een klantenservice.
Als je wilt dat je doelgroep tot actie overgaat, in welke vorm dan ook (denken, voelen en doen), dient een goed verhaal – volgens Weiler – aan vier ‘design principles’ te voldoen. Wanneer je deze verwerkt in je story, is de kans groot dat het verhaal gaat leven…
Mensen willen zichzelf graag zien in een verhaal. Dat kan door ze letterlijk een rol te geven. In dit voorbeeld over Trump speelt herkenning – en daarmee onderdeel uitmaken van het verhaal – een grote rol. Diverse marketingexperts claimen dat Trump een betere storyteller is dan Hemingway. Tijdens de verkiezingscampagne leunde hij op een briljante slogan: Make America Great Again (MAGA). Briljant? Huge! Met slechts vier woorden vertelt hij een compleet verhaal. En wij hebben daarin als luisteraar, lezer en stemmer een grote rol. Het zijn namelijk niet de woorden die het verhaal maken, maar onze fantasieën die we erbij hebben.
MAGA vertelt een oneindig uitbreidbaar verhaal. Op basis van je eigen fantasieën en herinneringen is er namelijk een verleden en een toekomst rond die slogan te bedenken. Dat kan zowel positief als negatief zijn: nostalgisch als in “vroeger was alles beter” en hoopvol als in “het kan weer geweldig worden”. Er wordt niet letterlijk gezegd hóe het verleden eruitzag of hoe de toekomst eruit zal zien, maar er wordt je een breed kader gegeven om zelf mee te werken.
Jij bepaalt zelf de uitkomst van Trumps verhaal. En op het moment dat hij ook nog het woordje ‘you’ toevoegt (“You: Make America Great Again!”) geeft hij je doelbewust een rol. Jíj hebt de mogelijkheid om Amerika weer groot te maken. Natuurlijk door op Trump te stemmen. Over ownership in een verhaal gesproken!
Wat kan jij doen om je publiek een rol in je verhaal te geven? Maak gebruik van hun herinneringen en ervaringen en vertel ze een verhaal dat ze zelf aan willen vullen en door willen vertellen. Hoe zou jij dat doen? #ikbenbenieuwd
Bij collaborative storytelling heeft elk individu dus een rol in het verhaal. Check. Het is daarbij belangrijk je publiek een individuele én een groepsrol te geven. Door samenwerking creëer je een breder perspectief en krijg je meer input om je verhaal tot leven te brengen. De valkuil bij werken in groepsverband is echter dat dominante personen de overhand kunnen nemen, waardoor de minder assertieve mensen niet goed tot hun recht komen in het verhaal. Daarom is een duo-rol zo belangrijk!
Een goed voorbeeld van deze duo-rollen zijn sociale media. Ze zijn uitermate geschikt om mensen actief bij je verhaal te betrekken. Je kunt ze doelbewust en als marketingtool inzetten, maar mensen kunnen ook zelf actief een rol innemen. Individuen kunnen hun mening geven over een verhaal, waardoor er een nieuw verhaal ontstaat als groep. Een voorbeeld hiervan is de crisis die United Airlines doormaakte. Nadat een man hardhandig uit het vliegtuig was gezet, barstte de bom op Twitter en Facebook. Diverse individuen, zelfs diegenen die niet bij het incident betrokken zijn, vormen nu een community tegen United Airlines. Mensen roepen elkaar op om loyalty cards door te knippen en een foto ervan via social media te verspreiden. Om boekingen voor vluchten om te boeken naar een andere maatschappij. Mensen uit de gehele wereld geven hier gehoor aan!
Snapchat kondigde onlangs aan dat je vanaf nu gezamenlijke stories kunt creëren. Deze ‘Custom Stories’ maken het mogelijk dat je een story aanmaakt en vrienden uitnodigt om hier ook aan bij te dragen. Je voegt je snaps toe aan de snaps van je vrienden, et voilà, een collaboratief verhaal is geboren. Simpel, doeltreffend en volop fun. Je zou ook een blog kunnen starten met de vraag of anderen het willen aanvullen. Nieuwsgierig naar wat voor verhalen daaruit zouden komen! Dus bij deze nodig ik je graag uit om samen een blog te schrijven. Of wellicht wil je liever eerst op dit blog reageren, dat mag natuurlijk ook 😉
Wij mensen hebben allemaal een pre-existing understanding. Oftewel: het vermogen om linkjes te leggen zonder direct te weten wat er is gebeurd. Daarmee kunnen we direct een koppeling leggen met iets wat we zien. Wanneer we bijvoorbeeld de omtrek van een lichaam getapet op de grond zien, snappen we meteen dat we op een crime scene zijn.
Dit geldt ook voor taal: als ik je nu zeg dat je niet aan een roze olifant mag denken, denk je er niet alleen aan, je hebt er ook direct een beeld bij in je hoofd. Een handig middel bij storytelling!
Maar herkenning is ook op een heel andere manier te creëren. Ik weet niet of het je is opgevallen, maar ik doe het al de hele tijd in dit blog. Ik stel je een vraag, moedig je aan om je in je doelgroep verplaatsen en geef je doelbewust taken. Daarbij geef ik je meteen ownership in dit verhaal. Als je dit hebt herkend kun je het ook toepassen in je eigen werk!
Dit design principle is wellicht het belangrijkst in het rijtje. Eigenlijk komt dit punt als rode draad in de overige drie terug. Wat mij betreft kan je dit ook als conclusie lezen. Namelijk: geef je lezer, kijker of klant ruimte voor eigen inbreng. Voeg bewust een ‘white space’ toe. Laat een plek over voor toevalligheden, voor omstandigheden. Kader niet je gehele boodschap af.
En terwijl ik dit laatste principe mijn brein binnen laat komen, besef ik dat het gehele event ‘Conference for the Curious’ zo’n white space bevatte. De sprekers op dit evenement deelden namelijk hun visie, in de hoop dat wij ermee aan de slag zouden gaan. Dat wij in ons brein de losse eindjes aan elkaar zouden knopen. Om bijvoorbeeld vervolgens te delen in een leuk blog. Want elk mens heeft een verhaal te vertellen. Wat is jouw verhaal? En welke rol geef jij je publiek daarin?
Heb je zelf een verhaal in je hoofd dat je wilt vertellen, maar weet je niet waar je moet beginnen? Wellicht is ghostwriting of onze workshop bloggen dan iets voor jou. Wil je gewoon eens samen sparren, dan ben je uiteraard ook van harte welkom op ons kantoor in Eindhoven. Ik help je graag!